Ulga sponsoringowa wynika z art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18 ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ww. regulacjami podatnik prowadzący pozarolniczą działalność oraz osoba prawna uzyskująca przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. W aspekcie praktycznym zastosowanie ulgi na wsparcie działalności sportowej da możliwość odliczenia od kosztów uzyskania przychody kwoty stanowiącej 150% poniesionych przez przedsiębiorcę kosztów.
Za koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową w myśl art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18 ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznaje koszty poniesione na finansowanie:
a) klubu sportowego niedziałającego w celu osiągnięcia zysku (zgodnie ze stanowiskiem dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej klub sportowy może prowadzić działalność gospodarczą jednakże zyski z tej działalności muszą być w pełnym zakresie przeznaczane na finansowanie działalności statutowej; działalność gospodarcza powinna być więc działalnością pomocniczą) na realizację celów wskazanych w ustawie o sporcie, tj:
• na realizację programów szkolenia sportowego,
• zakup sprzętu sportowego,
• pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
• pokrycie kosztów korzystania z infrastruktury sportowej dla celów szkolenia sportowego,
• finansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej
• zakup sprzętu sportowego,
• pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
• pokrycie kosztów korzystania z infrastruktury sportowej dla celów szkolenia sportowego,
• finansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej
jeżeli przyczyni się to do poprawy warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub
b) stypendium sportowego rozumianego jako finansowane przez podatnika jednostronnego, bezzwrotnego świadczenia pieniężnego za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.
c) organizację imprezy sportowej niebędącej imprezą masową.
Z interpretacji indywidualnych dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej wynika, iż ulga sponsoringowa przysługuje wyłącznie podatnikom rozliczającym się według zasad ogólnych lub podatkiem liniowym. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wyłączonych na podstawie ww. ustaw. W związku z powyższym podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Ponadto możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.
Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego.
Sponsoring jest definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (za: Słownik wyrazów obcych PWN - wersja internetowa). Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego.
W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów.
Jeżeli więc jesteście zainteresowani wsparciem lokalnego klubu sportowego i jego zawodników a jednocześnie chcielibyście skorzystać z przywilejów wynikających z art. 26 ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18 ee ustawy o podatku od osób prawnych, zapraszam do współpracy w zakresie sporządzenia stosownej umowy pomiędzy sponsorem i sponsorowanym
Komentarze
Prześlij komentarz